我亦知吾生有涯，长将病骨抵风沙。wŏ yì zhī wú shēng yŏu yá，cháng jiāng bìng gŭ dĭ fēng shā。
天寒短日仍为客，酒暖长亭未是家。tiān hán duăn rì réng wèi kè，jiŭ nuăn cháng tíng wèi shì jiā。
又若征夫催去去，更甘飞雨故斜斜。yòu ruò zhēng fū cuī qù qù，gèng gān fēi yŭ gù xié xié。
旧闻行路令人老，便恐霜毛一半加。jiù wén xíng lù lìng rén lăo，biàn kŏng shuāng máo yī bàn jiā。
