让我沉默于时空，如古寺锈绿的洪钟，负驮三千载沉重，听窗外风雨匆匆；ràng wŏ chén mò yú shí kōng，rú gŭ sì xiù lǜ de hóng zhōng，fù tuó sān qiān zài chén [zhòng,chóng]，tīng chuāng wài fēng yŭ cōng cōng；
把波澜掷给大海，把无垠还诸苍穹，我是沉寂的洪钟，沉寂如蓝色凝冻；bă bō lán zhì [jĭ,gĕi] dà hăi，bă wú yín huán zhū cāng qióng，wŏ shì chén jì de hóng zhōng，chén jì rú lán sè níng dòng；
生命脱蒂于苦痛，苦痛任死寂煎烘，我是锈绿的洪钟，收容八方的野风！shēng mìng tuō dì yú kŭ tòng，kŭ tòng [rèn,rén] sĭ jì jiān hōng，wŏ shì xiù lǜ de hóng zhōng，shōu róng bā fāng de yĕ fēng！
19461946
