汤宣城诗有长桥细月眉相约之句有所怀极赏之

子幸以斯言叙我诗，百世而下有指而目之者，曰此有明之世一僻固狭隘之诗人也，视欧阳子之称圣俞者，不尤有余荣矣乎！zĭ xìng yĭ sī yán xù wŏ shī，băi shì ér xià yŏu zhĭ ér mù zhī zhĕ，yuē cĭ yŏu míng zhī shì yī pì gù xiá ài zhī shī rén yĕ，shì ōu yáng zĭ zhī [chēng,chèn,chèng] shèng [yú,shù] zhĕ，bù yóu yŏu yú róng yĭ hū！

”余既诺孟和之请，而未及为。”yú jì nuò mèng hé zhī qĭng，ér wèi jí wèi。

今录其遗诗，追忆平时往复之语，聊举其绪言，以慰孟和于地下，并以谂于世之知诗者。jīn lù qí yí shī，zhuī yì píng shí wăng fù zhī yŭ，liáo jŭ qí xù yán，yĭ wèi mèng hé yú dì xià，bìng yĭ shĕn yú shì zhī zhī shī zhĕ。