子瞻画枯木

寒云行空乱春华，西风凛凛空吹沙。hán yún xíng kǒng luàn chūn huá，xī fēng lĭn lĭn kǒng chuī shā。

夫子抱膝若丧魄，谁知巧思中萌芽。fū zĭ bào xī ruò [sāng,sàng,sang] pò，shuí zhī qiăo sī zhōng méng [yá,dí]。

败毫淡墨任挥染，苍莽菌蠢移龙蛇。bài háo dàn mò [rèn,rén] huī răn，cāng măng [jūn,jùn] chŭn yí lóng shé。

略增点缀已成就，止见枯木成槎枒。lüè zēng diăn zhuì yĭ chéng jiù，zhĭ jiàn kū mù chéng chá yá。

更无丹青相掩翳，惟有口鼻随穿呀。gèng wú dān qīng xiāng yăn yì，wéi yŏu kŏu bí suí chuān yā。

往年江湖饱观画，或在山隈溪水涯。wăng nián jiāng hú băo guān huà，huò zài shān wēi xī shuĭ yá。

腹中空洞夜藏魅，巅顶突兀春无花。fù zhōng kǒng dòng yè cáng mèi，diān dĭng tū wù chūn wú huā。

径深最宜系画舸，日落时复停归鸦。jìng shēn zuì yí [xì,jì] huà gĕ，rì luò shí fù tíng guī yā。

苏公早与俗子偶，避世欲种东陵瓜。sū gōng zăo yŭ sú zĭ ŏu，bì shì yù zhòng dōng líng guā。

窥观尽得物外趣，移向纸上无毫差。kuī guān jìn dé wù wài qù，yí xiàng zhĭ shàng wú háo [chā,chà,chāi,cī]。

醉中遗落不秘惜，往往流传藏人家。zuì zhōng yí luò bù mì xī，wăng wăng liú [chuán,zhuàn] cáng rén jiā。

赵昌丹青最细腻，直与春色争豪华。zhào chāng dān qīng zuì xì nì，zhí yŭ chūn sè zhēng háo huá。

公今好尚何太癖，曾载木车出岷巴。gōng jīn hăo shàng hé tài [pĭ,pì]，céng zài mù chē chū mín bā。

轻肥欲与世为戒，未许木叶胜枯槎。qīng féi yù yŭ shì wèi jiè，wèi xŭ mù yè shèng kū chá。

万物流形若泫露，百岁俄惊眼如车。wàn wù liú xíng ruò xuàn lù，băi suì é jīng yăn rú chē。

树犹如此不长久，人以何者堪矜夸。shù yóu rú cĭ bù cháng jiŭ，rén yĭ hé zhĕ kān [jīn,qín,guān] kuā。

悠悠坐见死生境，但随天机无损加。yōu yōu zuò jiàn sĭ shēng jìng，dàn suí tiān jī wú sŭn jiā。

却笑金城对宫柳，泫然流涕空咨嗟。què xiào jīn chéng duì gōng liŭ，xuàn rán liú tì kǒng zī jiē。