晴得一霜晴更稳，饱饭不怕伏虎岭。qíng dé yī shuāng qíng gèng wĕn，băo fàn bù pà fú hŭ lĭng。
山高积雪冻犹在，昨日空惊雪画本。shān gāo jī xuĕ dòng yóu zài，zuó rì kōng jīng xuĕ huà bĕn。
日烘高树玉槎牙，时有冰花堕无影。rì hōng gāo shù yù chá yá，shí yŏu bīng huā duò wú yĭng。
纷纷垂丝白海棠，得冷时能略苏醒。fēn fēn chuí sī bái hăi táng，dé lĕng shí néng lüè sū xĭng。
可怪此君大曲折，向人雅拜欲求拯。kĕ guài cĭ jūn dà qū zhé，xiàng rén yă bài yù qiú zhĕng。
拥袍公子亦吟雪，岂识山中有些景。yōng páo gōng zĭ yì yín xuĕ，qĭ shí shān zhōng yŏu xiē jĭng。
笪桥烛下写诗成，一尊独酌谁能省。dá qiáo zhú xià xiĕ shī chéng，yī zūn dú zhuó shuí néng [shĕng,xĭng]。
