四时之气秋最清，千崖风骨方峥嵘。sì shí zhī qì qiū zuì qīng，qiān yá fēng gŭ fāng zhēng róng。
石黛碧玉迭照映，乔松老柏森纵横。shí dài bì yù dié zhào yìng，qiáo sōng lăo băi sēn zòng héng。
上有白云可为佩，下有寒泉堪濯缨。shàng yŏu bái yún kĕ wèi pèi，xià yŏu hán quán kān zhuó yīng。
樵夫仰视不敢上，鸾鹤日夜长和鸣。qiáo fū yăng shì bù găn shàng，luán hè rì yè cháng hé míng。
若有人兮似冰雪，以斯崖兮拟高洁。ruò yŏu rén xī sì bīng xuĕ，yĭ sī yá xī nĭ gāo jié。
饮玄津兮餐玉屑，御清风兮朝帝阙。yĭn xuán jīn xī cān yù xiè，yù qīng fēng xī cháo dì què。
