依稀

我决定以酒和花与你饯行。wŏ jué dìng yĭ jiŭ hé huā yŭ nĭ jiàn xíng。

可是——酒，你让我孤独的饮；kĕ shì——jiŭ，nĭ ràng wŏ gū dú de yĭn；

花，你却让它恁自飘零。huā，nĭ què ràng tā nèn zì piāo líng。

举目望去，篱笆外开满了一排凄怆雪白的栀子花，苍白的脸庞啊！jŭ mù wàng qù，lí bā wài kāi măn le yī pái qī chuàng xuĕ bái de zhī zĭ huā，cāng bái de liăn páng [a,ā,á,ă,à]！

令人心伤心醉。lìng rén xīn shāng xīn zuì。

如今我每一首新成的诗，再也没有诵解给你的福份了。rú jīn wŏ mĕi yī shŏu xīn chéng de shī，zài yĕ mò yŏu sòng jiĕ [jĭ,gĕi] nĭ de fú fèn le。

生命势必如此，无数事前的感动，如何能抵消无数事后的悔恨？shēng mìng shì bì rú cĭ，wú shù shì qián de găn dòng，rú hé néng dĭ xiāo wú shù shì hòu de huĭ hèn？

人生自是如此，真相永远依稀！rén shēng zì shì rú cĭ，zhēn xiāng yŏng yuăn yī xī！

我弯身左手揽枝，右手出刀顺势割去，锋利的刀刃，如月升月降，潮涌潮落，满手尽是断肠的花。wŏ wān shēn zuŏ shŏu lăn zhī，yòu shŏu chū dāo shùn shì gē qù，fēng lì de dāo rèn，rú yuè shēng yuè [jiàng,xiáng]，cháo yŏng cháo luò，măn shŏu jìn shì duàn cháng de huā。

我把花交你，你无言以对，就这般离去，并且一直没有转过头来，我看着你流逝的身影，接受你留交给我所谓冷然的真实。wŏ bă huā jiāo nĭ，nĭ wú yán yĭ duì，jiù zhè bān lí qù，bìng qiĕ yī zhí mò yŏu zhuăn guò tóu lái，wŏ kàn zhe nĭ liú shì de shēn yĭng，jiē shòu nĭ liú jiāo [jĭ,gĕi] wŏ suŏ wèi lĕng rán de zhēn shí。

我彷佛闻到栀子花在夏夜浓洌的香气，可是我手上缺短沽酒的钱，我值钱的兵器都典当尽了，就只賸了我骄傲的诗，落泊的我，四处流荡，到处兜售，以求忘忧之资。wŏ [páng,făng] fó wén dào zhī zĭ huā zài xià yè nóng liè de xiāng qì，kĕ shì wŏ shŏu shàng quē duăn gū jiŭ de qián，wŏ zhí qián de bīng qì dōu diăn dāng jìn le，jiù zhĭ shèng le wŏ jiāo ào de shī，luò bó de wŏ，sì chù liú dàng，dào chù dōu shòu，yĭ qiú wàng yōu zhī zī。