少年为学已名家，才折丹枝病可嗟。shào nián wèi xué yĭ míng jiā，cái zhé dān zhī bìng kĕ jiē。
节带冰霜凌万竹，文含风露丽于花。jié dài bīng shuāng líng wàn zhú，wén hán fēng lù lì yú huā。
也怜美玉犹存璞，人恨良金未出沙。yĕ lián mĕi yù yóu cún pú，rén hèn liáng jīn wèi chū shā。
赖有隐居如谷口，直将高意抗青霞。lài yŏu yĭn jū rú gŭ kŏu，zhí jiāng gāo yì kàng qīng xiá。
