安知宋玉在邻墙，笑立春晴照粉光。ān zhī sòng yù zài lín qiáng，xiào lì chūn qíng zhào fĕn guāng。
淡薄似能知我意，幽闲元不为人芳。dàn bó sì néng zhī wŏ yì，yōu xián yuán bù wèi rén fāng。
微风拂掠生春思，小雨廉纤洗暗妆。wēi fēng fú [lüè,lüĕ] shēng chūn sī，xiăo yŭ lián xiān xĭ àn zhuāng。
只恐浓葩委泥土，谁令解合返魂香。zhĭ kŏng nóng pā wĕi ní tŭ，shuí lìng jiĕ hé făn hún xiāng。
