西蜀杨耆二十年前见之甚贫今见之亦贫所异于

驿舍闻泣者甚怨问之乃昔富而今贫者乃作一诗今以赠杨君?一题赠杨耆，而以现题为引。yì shĕ wén qì zhĕ shèn yuàn wèn zhī năi xī fù ér jīn pín zhĕ năi zuò yī shī jīn yĭ zèng yáng jūn?yī tí zèng yáng qí，ér yĭ xiàn tí wèi yĭn。

?孤村渐?一作微?雨逐秋凉，逆旅愁人怨夜长。?gū cūn jiàn?yī zuò wēi?yŭ zhú qiū liáng，nì lǚ chóu rén yuàn yè cháng。

不寐相看惟枥马，愁吟?一作悲歌?互答有寒螀。bù mèi xiāng kàn wéi lì mă，chóu yín?yī zuò bēi gē?hù [dá,dā] yŏu hán jiāng。

天寒滞穗犹横亩，岁晚空机尚倚墙。tiān hán zhì suì yóu héng mŭ，suì wăn kōng jī shàng yĭ qiáng。

劝尔一杯聊复睡，人间贫富海茫茫。quàn ĕr yī bēi liáo fù shuì，rén jiān pín fù hăi máng máng。