青冥不尽海茫茫，一望蓬瀛去路长。qīng míng bù jìn hăi máng máng，yī wàng péng yíng qù lù cháng。
秋信解凭诗客寄，春心长为楚魂伤。qiū xìn jiĕ píng shī kè jì，chūn xīn cháng wèi chŭ hún shāng。
萦回四望山如画，兴废千年木已苍。yíng huí sì wàng shān rú huà，xīng fèi qiān nián mù yĭ cāng。
直使台倾荆棘满，闻琴何用涕沾裳。zhí shĭ tái qīng jīng jí măn，wén qín hé yòng tì zhān [shang,cháng]。
