烟黄了之后在草原上散开花粉升华不语的是一个动物披着植物面纱它在心中里出嫁死的距离向上袅袅的缘分来自少女沉默的日夜大地静如神庙动物的祖先长眠一首歌继续与花丛传宗结代倾听的是燃烧之物伤心的篝火火焰照亮少女不为人知的回廊光阴于是转折少女睡着渐弱的古琴渴慕走远遗言被看穿动物低首一如祷辞的太阳井更深欲望在幽暗处萎缩于是我们存在交换姓名悲苦的地球独守人生的气息沧桑有限我们的良心落空yān huáng le zhī hòu zài căo yuán shàng sàn kāi huā fĕn shēng huá bù yŭ de shì yī gè dòng wù pī zhe zhí wù miàn shā tā zài xīn zhōng lĭ chū jià sĭ de jù lí xiàng shàng niăo niăo de yuán fēn lái zì shăo nǚ chén mò de rì yè dà dì jìng rú shén miào dòng wù de zŭ xiān cháng mián yī shŏu gē jì xù yŭ huā cóng [chuán,zhuàn] zōng jiē dài qīng tīng de shì rán shāo zhī wù shāng xīn de gōu huŏ huŏ yàn zhào liàng shăo nǚ bù wèi rén zhī de huí láng guāng yīn yú shì zhuăn zhé shăo nǚ shuì zhe jiàn ruò de gŭ qín kĕ mù zŏu yuăn yí yán bèi kàn chuān dòng wù dī shŏu yī rú dăo cí de tài yáng jĭng gèng shēn yù wàng zài yōu àn chù [wĕi,wēi] [suō,sù] yú shì wŏ [men,mén] cún zài jiāo huàn xìng míng bēi kŭ de dì qiú dú shŏu rén shēng de qì xī cāng sāng yŏu xiàn wŏ [men,mén] de liáng xīn luò kōng
