倐忽经冬又涉春，年光冉冉暗催人。shū hū jīng dōng yòu shè chūn，nián guāng răn răn àn cuī rén。
要荒一去三千里，晦朔俄惊十二旬。yào huāng yī qù sān qiān lĭ，huì shuò é jīng shí èr xún。
绝代方言空问俗，蓬山直舍已凝尘。jué dài fāng yán kōng wèn sú，péng shān zhí shĕ yĭ níng chén。
汗青何日成书去，头白常惭窃禄频。hàn qīng hé rì chéng shū qù，tóu bái cháng cán qiè lù pín。
