原知快乐和悲哀是配偶更解失望是希望的亲儿可是花开了怎忍见它枯萎情萌了怎能任它夭逝当然一霎的欢愉不能永继只留下无尽的苦乐相交替可是绝不把它们岐视兼收并蓄珍藏在心里一九八九年春节独居台北书舍yuán zhī kuài lè hé bēi āi shì pèi ŏu gèng jiĕ shī wàng shì xī wàng de qīn ér kĕ shì huā kāi le zĕn ruòn jiàn tā kū [wĕi,wēi] qíng méng le zĕn néng [rèn,rén] tā yāo shì dāng rán yī shà de huān yú bù néng yŏng jì zhĭ liú xià wú jìn de kŭ lè xiāng jiāo tì kĕ shì jué bù bă tā [men,mén] qí shì jiān shōu bìng xù zhēn cáng zài xīn lĭ yī jiŭ bā jiŭ nián chūn jié dú jū tái bĕi shū shĕ
