（古有乱王，肆极凶虐，乱亡乃已，故为《至乱》之诗二章二韵十二句）嘻乎王家，曾有凶王，中世失国，岂非骄荒。（gŭ yŏu luàn wáng，sì jí xiōng nüè，luàn wáng năi yĭ，gù wèi《zhì luàn》zhī shī èr zhāng èr yùn shí èr jù）xī hū wáng jiā，céng yŏu xiōng wáng，zhōng shì shī guó，qĭ fēi jiāo huāng。
复复之难，令则可忘。fù fù zhī nán，lìng zé kĕ wàng。
嘻乎乱王，王心何思？xī hū luàn wáng，wáng xīn hé sī？
暴淫虐惑，无思不为；bào yín nüè huò，wú sī bù wèi；
生人冤怨，言何极之。shēng rén yuān yuàn，yán hé jí zhī。
