读圆觉经》有悟有不悟

我当然明白色空乃对立的名相，云行月驶或岸动舟移的幻象；wŏ dāng rán míng bái sè kōng năi duì lì de míng xiāng，yún xíng yuè shĭ huò àn dòng zhōu yí de huàn xiàng；

我当然明白明镜勤拭的道理，种籽与土壤的关联；wŏ dāng rán míng bái míng jìng qín shì de dào lĭ，zhòng zĭ yŭ tŭ răng de guān lián；

我也曾不止一次聆听——雄浑的钟声，穿透金属外在的实质，穿透空虚内在的无质，在无人的幽谷不断撞击与回鸣。wŏ yĕ céng bù zhĭ yī cì líng tīng——xióng hún de zhōng shēng，chuān tòu jīn shŭ wài zài de shí zhì，chuān tòu kōng xū nèi zài de wú zhì，zài wú rén de yōu gŭ bù duàn [zhuàng,chuáng] jī yŭ huí míng。

可是在我俩离多合少的相逢里，（天色如斯的暗晦，山风如斯的凛冽，）稍歇的雨势犹似我俩翌日重聚的心情。kĕ shì zài wŏ [liăng,liă] lí duō hé shăo de xiāng féng lĭ，（tiān sè rú sī de àn huì，shān fēng rú sī de lĭn liè，）[shāo,shào] xiē de yŭ shì yóu sì wŏ [liăng,liă] yì rì [zhòng,chóng] jù de xīn qíng。

我们坐下喝茶抽菸，谈论措手不及变幻的天气，并且微带一丝劫余的慰藉，好像生命难得一场狂风骤雨，彼此互相患难扶持；wŏ [men,mén] zuò xià [hē,hè] chá chōu yān，tán lùn cuò shŏu bù jí biàn huàn de tiān qì，bìng qiĕ wēi dài yī sī jié yú de wèi jí，hăo xiàng shēng mìng nán dé yī chăng kuáng fēng zhòu yŭ，bĭ cĭ hù xiāng huàn nán fú chí；

好像离弃与凋零尽皆不得已之事，因为自始至终，色空仍为对立的名相。hăo xiàng lí qì yŭ diāo líng jìn jiē bù dé yĭ zhī shì，yīn wèi zì shĭ zhì zhōng，sè kōng réng wèi duì lì de míng xiāng。

我们继续喝茶，并且抽更多的菸，讨论一些短暂的厮守以及天下大哗的情变。wŏ [men,mén] jì xù [hē,hè] chá，bìng qiĕ chōu gèng duō de yān，tăo lùn yī xiē duăn zàn de sī shŏu yĭ jí tiān xià dà [huā,huá,yè] de qíng biàn。

我当然明白世间种种权术虚伪，在宿慧的标月手指之下，自皆火出禾尽、如汤销冰。wŏ dāng rán míng bái shì jiān zhòng zhòng quán [shù,zhú] xū wĕi，zài sù huì de biāo yuè shŏu zhĭ zhī xià，zì jiē huŏ chū hé jìn、rú tāng xiāo bīng。

可是心智虽然圆融清净，依然难成正果，依然痴想一些如此的黄昏——我荷锄自田间归来，你仍纺纱织布，在孤灯如豆的茅舍，所有闲话皆是父老桑麻，在旁沉默无语的，是你一篮的针线，和我半卷的聊斋。kĕ shì xīn zhì suī rán yuán róng qīng jìng，yī rán nán chéng zhèng guŏ，yī rán chī xiăng yī xiē rú cĭ de huáng hūn——wŏ hé chú zì tián jiān guī lái，nĭ réng făng shā zhī bù，zài gū dēng rú dòu de máo shĕ，suŏ yŏu xián huà jiē shì fù lăo sāng má，zài páng chén mò wú yŭ de，shì nĭ yī lán de zhēn xiàn，hé wŏ bàn juăn de liáo zhāi。