言志

释智圆 [宋代]

畴昔学为文，拟尽周孔道。chóu xī xué wèi wén，nĭ jìn zhōu kŏng dào。

心劳道未至，壮岁成衰花，畴昔学为诗，模范风雅词。xīn láo dào wèi zhì，zhuàng suì chéng shuāi huā，chóu xī xué wèi shī，[mó,mú] fàn fēng yă cí。

立言多疯喻，反为时人嗤。lì yán duō fēng yù，făn wèi shí rén chī。

为诗复为文，嗟嗟不复古，训世无织益，何为自劳苦。wèi shī fù wèi wén，jiē jiē bù fù gŭ，xùn shì wú zhī yì，hé wèi zì láo kŭ。

权门既不游，青山宁合负。quán mén jì bù yóu，qīng shān nìng hé fù。

一来林下居，四载不出户。yī lái lín xià jū，sì zăi bù chū hù。

退省为佛徒，讲经自裨补。tuì [shĕng,xĭng] wèi fó tú，jiăng jīng zì [bì,pí,bēi] bŭ。

憧憧来学辈，往往入深坞。chōng chōng lái xué bèi，wăng wăng rù shēn wù。

智者乃吾宗，龙猛乃吾祖。zhì zhĕ năi wú zōng，lóng mĕng năi wú zŭ。

寒窗夜摛毫，虚堂画挥尘。hán chuāng yè chī háo，xū táng huà huī chén。

翼此二圣心，欲令万物睹。yì cĭ èr shèng xīn，yù lìng wàn wù dŭ。

羸羸长抱疾，行年四十五。léi léi cháng bào jí，xíng nián sì shí wŭ。

草堂三四间，牢落连云洞。căo táng sān sì jiān，láo luò lián yún dòng。

经时无客人。jīng shí wú kè rén。

冲门绝迎送。chōng mén jué yíng sòng。

榻有无弦琴，向风时一弄。tà yŏu wú xián qín，xiàng fēng shí yī nòng。

窗列楞严典，要言长讽诵。chuāng liè [léng,lèng] yán diăn，yào yán cháng fĕng sòng。

真妄一无得，超然谁与共。zhēn wàng yī wú dé，chāo rán shuí yŭ gòng。

凡圣病眼花，死生春夜梦。fán shèng bìng yăn huā，sĭ shēng chūn yè mèng。

病差梦已醒，万彙徒营营。bìng [chā,chà,chāi,cī] mèng yĭ xĭng，wàn huì tú yíng yíng。