诗翁高卧沧江上，几为忧民霜鬓毛。shī wēng gāo wò cāng jiāng shàng，jĭ wèi yōu mín shuāng bìn máo。
推枕中宵赋春雨，笔锋如莹鸊鹈膏。tuī zhĕn zhōng xiāo fù chūn yŭ，bĭ fēng rú yíng pì tí [gāo,gào]。
