疏花寂历似残红，病眼摩挲望欲空。shū huā jì lì sì cán hóng，bìng yăn mā suō wàng yù kōng。
已恨浥开无细雨，却愁吹落有狂风。yĭ hèn yì kāi wú xì yŭ，què chóu chuī luò yŏu kuáng fēng。
物华又报清明节，人世真成白发翁。wù huá yòu bào qīng míng jié，rén shì zhēn chéng bái fà wēng。
为语天工须索性，剩将春色慰人浓。wèi yŭ tiān gōng xū suŏ xìng，shèng jiāng chūn sè wèi rén nóng。
