昔是波底沙，今为陌上尘。xī shì bō dĭ shā，jīn wèi mò shàng chén。
曾闻清泠混金屑，谁谓飘扬逐路人。céng wén qīng líng hún jīn xiè，shuí wèi piāo yáng zhú lù rén。
悠悠万物难自保，朝看穠华暮衰老。yōu yōu wàn wù nán zì băo，cháo kàn nóng huá mù shuāi lăo。
须知铅黛不足论，何必芳心竞春草。xū zhī qiān dài bù zú lùn，hé bì fāng xīn jìng chūn căo。
草有再三荣，颜无一定好，曩恩宁重持，徒能乱怀抱。căo yŏu zài sān róng，yán wú yī dìng hăo，năng ēn nìng [zhòng,chóng] chí，tú néng luàn huái bào。
