出帘仍有钿筝随，见罢翻令恨识迟。chū lián réng yŏu [diàn,tián] zhēng suí，jiàn bà fān lìng hèn shí chí。
微收皓腕缠红袖，深遏朱弦低翠眉。wēi shōu hào wàn chán hóng xiù，shēn è zhū xián dī cuì méi。
忽然高张应繁节，玉指回旋若飞雪。hū rán gāo zhāng yīng fán jié，yù zhĭ huí xuán ruò fēi xuĕ。
凤箫韶管寂不喧，绣幕纱窗俨秋月。fèng xiāo sháo guăn jì bù xuān，xiù mù shā chuāng yăn qiū yuè。
有时轻弄和郎歌，慢处声迟情更多。yŏu shí qīng nòng hé láng gē，màn chù shēng chí qíng gèng duō。
已愁红脸能佯醉，又恐朱门难再过，昭阳伴里最聪明，出到人间才长成。yĭ chóu hóng liăn néng yáng zuì，yòu kŏng zhū mén nán zài guò，zhāo yáng bàn lĭ zuì cōng míng，chū dào rén jiān cái cháng chéng。
遥知禁曲难翻处，犹是君王说小名。yáo zhī jìn qū nán fān chù，yóu shì jūn wáng shuō xiăo míng。
