北风一夜吹成雪，城东城西人断绝。bĕi fēng yī yè chuī chéng xuĕ，chéng dōng chéng xī rén duàn jué。
冒寒各有晨独起，不畏风吹骨欲折。mào hán gè yŏu chén dú qĭ，bù wèi fēng chuī gŭ yù zhé。
刍薪价高瓶粟竭，妻子亦作异县隔。chú xīn jià gāo píng sù jié，qī zĭ yì zuò yì xiàn gé。
微官本为饥寒计，到底却如生事拙。wēi guān bĕn wèi jī hán jì，dào dĭ què rú shēng shì zhuō。
奈何曾不此为忧，政尔发声歌应节。nài hé céng bù cĭ wèi yōu，zhèng ĕr fà shēng gē yīng jié。
岂惟入地绝遗蝗，便想连天摇宿麦。qĭ wéi rù dì jué yí huáng，biàn xiăng lián tiān yáo sù mài。
寒厅逼仄碍眼界，古岸宽平可车辙。hán tīng bī zè ài yăn jiè，gŭ àn kuān píng kĕ chē zhé。
宁能不见戴安道，我无逸兴须渠发。nìng néng bù jiàn dài ān dào，wŏ wú yì xīng xū qú fà。
