时光短暂地徘徊接着小鸟张开翅膀平稳地向地平线翱翔。shí guāng duăn zàn dì pái [huái,huí] jiē zhe xiăo niăo zhāng kāi chì [băng,pāng,páng,bàng] píng wĕn dì xiàng dì píng xiàn áo xiáng。
那渐渐变淡的绯红的朦胧正要隐去，突然那颗星闪闪发光，“逝去了吗，时光？nà jiàn jiàn biàn dàn de fēi hóng de méng lóng zhèng yào yĭn qù，tū rán nà kē xīng shăn shăn fà guāng，“shì qù le [ma,mă,má]，shí guāng？
”夜自己的音乐弥漫在天空。”yè zì jĭ de yīn lè mí màn zài tiān kōng。
