苔藓，它那么微小像一粒粒沙子没有人知道它们的身世苔藓习惯用潮湿的眼睛看一切呼吸腐败的空气它坐在暗处似乎在等待阳光偶尔对它露出笑容很快又消失只留下森林巨大的阴影是我从未见过的 一个黑色的梦tái xiăn，tā nà me wēi xiăo xiàng yī lì lì shā zĭ mò yŏu rén zhī dào tā [men,mén] de shēn shì tái xiăn xí guàn yòng cháo shī de yăn jīng kàn yī qiē hū xī fŭ bài de kōng qì tā zuò zài àn chù sì hū zài dĕng dài yáng guāng ŏu ĕr duì tā lù chū xiào róng hĕn kuài yòu xiāo shī zhĭ liú xià sēn lín jù dà de yīn yĭng shì wŏ cóng wèi jiàn guò de yī gè hēi sè de mèng
