（古有惑王，用奸臣以虐外，宠妖女以乱内，内外用乱，至于崩亡，故为《至惑》之诗二章六韵二十句）贤圣为上兮，必俭约戒身，鉴察化人，所以保福也。（gŭ yŏu huò wáng，yòng jiān chén yĭ nüè wài，chŏng yāo nǚ yĭ luàn nèi，nèi wài yòng luàn，zhì yú bēng wáng，gù wèi《zhì huò》zhī shī èr zhāng liù yùn èr shí jù）xián shèng wèi shàng xī，bì jiăn yuē jiè shēn，jiàn chá huà rén，suŏ yĭ băo fú yĕ。
如何不思，荒恣是为？rú hé bù sī，huāng zì shì wèi？
上下隔塞，人神怨奰；shàng xià gé sài，rén shén yuàn bèi；
敖恶无厌，不畏颠坠。áo è wú yàn，bù wèi diān zhuì。
圣贤为上兮，必用贤正，黜奸佞之臣，所以长久也。shèng xián wèi shàng xī，bì yòng xián zhèng，chù jiān nìng zhī chén，suŏ yĭ cháng jiŭ yĕ。
如何反是，以为乱矣？rú hé făn shì，yĭ wèi luàn yĭ？
宠邪信惑，近佞好谀；chŏng xié xìn huò，jìn nìng hăo yú；
废嫡立庶，忍为祸谟。fèi dí lì shù，ruòn wèi huò mó。
